Çocukluğu "iki film birden"lerde Bruce Lee ve türevlerinin (Bruce Li, Bruce Lei, Dragon Lee, vs..) filmlerini izleyerek ve her sinema çıkışında artık bir kung fu ustası olduğuna inanarak geçmiş bir neslin evlatlarıyız biz. Dolayısı ile iyi çekilmiş bir "martial arts" filminin yeri gönlümüzde her zaman ayrıdır. Wing Chun dövüş sanatının yaratıcısı ve aynı zamanda Bruce Lee'nin hocası Ip Man'ın hayatını anlatan 2008 yapımı ilk film, estetik dövüş koreografilerinin yanısıra, sağlam dramatik kurgusu, güzel müziği ve başarılı görüntüleriyle tüm dünyada ilgi görmüş, başroldeki Donnie Yen sade ve sakin karizması ile uzakdoğu ülkeleri dışında da yeni takipçiler kazanmıştı. Ip Man şu anda halen "IMDb Top 250" listesinde yerini koruyan bir yapım. Donnie Yen aslında 1982 yılından beri, çoğu Hong Kong yapımı ellinin üzerinde kung fu filminde rol almış emektar bir aktördü. Ama dünya çapında şöhreti yakalaması 45 yaşında Ip Man ile olmuştu. 2010 yılında çekilen devam filmi, ilki kadar başarılı olmasa da, yine de tatmin ediciydi. Yedi yıl sonra gelen bu üçüncü film ise ne yazık ki ilk ikisinin de gerisinde kalmış. Hikaye ve karakter tasarımı zayıf. İlgi çeksin diye kadroya dahil edilen Mike Tyson, Bruce Lee'nin 70'lerde Ölüm Oyunu'nda Kareem Abdul-Jabbar'ı oynatmasını hatırlatıyor. Ancak beş dakikalık Donnie Yen v Mike Tyson kapışması yeterince ilginç değil. İlk iki bölüme kıyasla, bu filmde dram yönü sanki daha ağır basmış. Yönetmen Wilson Yip bu kez Ip Man'ın eşiyle aralarındaki ilişkiyi filmin odağına yerleştirmiş. Sonlara doğru gerçekleşen dans sahnesi ise filmin duygusal zirvelerinden birini oluşturuyor. İlk iki filmin de müziklerini yapan Japon müzisyen Kenji Kawai yine döktürmüş (Ip Man ana tema müziği için
şuraya tıklayınız). Seriyi eksik bırakmayalım diyenler ve "grandmaster" ile yeniden buluşmak isteyenler, filmin bazı kusurlarına rağmen yine de izlemek isteyebilirler.
FRAGMAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder