Bir oyuncak şirketinde robotik mühendisi olarak çalışan Gemma, yeğeni Katie yetim kalınca onun velayetini üstlenmek zorunda kalıyor. Ebeyn olmaya pek hazırlıklı olmayan işkolik teyze, Katie'ye arkadaşlık etmesi için işyerinde kendi geliştirdiği yapay zeka ürünü robot Megan'ı eve getiriyor. Başta her şey yolunda gibi gözükürken, Megan'ın görevi fazla ciddiye alması sonucunda ortalık karışıyor.
Kötü ruhlu oyuncak bebekler denildiğinde akla hemen Chucky ya da Annabelle geliyor ama Megan onlardan biraz farklı. Eğer Netflix'teki Black Mirror dizisini izlediyseniz, Megan'daki hikaye daha çok o dizinin Miley Cyrus'lı bölümünü hatırlatıyor (5.sezon 3.bölüm). Gerard Johnstone'un yönettiği film, yüzeydeki katil robot geriliminin altında sürpriz bir şekilde birçok önemli konuya da değinmeyi ihmal etmiyor. Akila Cooper'ın elinden çıkma senaryo çocukların elektronik bir oyuncağa aşırı bağımlı olduklarında gerçeklikle bağlantılarını nasıl kaybedebildiklerini araştırırken, özellikle büyüme çağında "sosyal temas" dediğimiz şeyin önemini vurguluyor ve gerçek insan ilişkisinin yerini hiçbir şeyin tutmayacağının altını çiziyor.
Tahmin edilebilir hikaye akışına rağmen baştan sona ilgiyle izlenen, yer yer iyi bir mizah duygusu da barındıran başarılı bir dijital çağ gerilimi. Sinemalarda izleyebilirsiniz.
Benim Notum: 7,5 / 10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder