Genç bir çift, bir arkadaşlarının davetiyle İsveç kırsalında gerçekleştirilen geleneksel bir yaz festivaline katılmak üzere bu İskandinav ülkesine gidiyor. Pastoral bir rahatlama fırsatı olarak başlayan bir ritüel, köyde yerleşik pagan tarikatının kontrolünde hızla şiddet dolu bir cehenneme dönüşüyor. Korku filmi denildiğinde hep ürkütücü geceler, loş koridorlar akla gelir. Ama Ari Aster'in filminin neredeyse yüzde sekseni parlak gün ışığında ve aydınlık mekanlarda, ovalarda, kırlarda geçiyor. Elbette kuzey ülkelerinde yaz aylarında yaşanan "beyaz geceler" fenomeni de bu sürekli aydınlıkta kalma motifine katkı sağlıyor. Ama kim demiş gerilim için illa karanlık ortam gerekir diye...
Bir filmin rahatsız edici olması o filmin puanını düşüren bir faktör müdür, yoksa yarattığı o tekinsiz atmosferle, kullanılan görüntüler ve ses miksajıyla hedefine ulaştığı için aslında bir yönetmen başarısı mı söz konusudur? Galiba ikincisi. Daha henüz geçen sene Hereditary ile bizi tedirgin eden Ari Aster, yine zaman zaman gözümüzü perdeden kaçıracak kadar yoğun bir gerilimin, giderek bir karabasanın içine bizi sürüklüyor. Bazen sıra dışı bir korku filminin başarısını belirleyen asıl faktör, filmin bizi beş dakikada bir yerimizden zıplatması değil, bazı sahnelerin aklımıza takılıp kalması oluyor. Midsommar, işte bu türden bir akılda kalma gücüne sahip. En son Fighting with My Family'de buradakinden çok farklı bir rolde, bir WWE güreşçisi olarak izlediğim genç İngiliz oyuncu Florence Pugh'un da filme çok şey kattığı kesin.
Midsommar'ın sinema sanatı açısından çeşitli cevherler içerdiğini kabul etmekle birlikte, bu diken üstünde geçen tecrübeyi bir kez daha deneyimlemek ister miyim sorusuna cevabım hayır. Ari Aster yapacağı işleri merakla bekleyeceğim bir yönetmen olmaya devam edecek, ama sanırım filmlerini hep sadece bir kez izleyebileceğim.
Benim Notum: 7,5 / 10
Yönetmen : Ari Aster
Senaryo : Ari Aster
Oyuncular: Florence Pugh, Jack Reynor, Will Poulter
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder