6 Eylül 2011

84. Rise of the Planet of the Apes

Charlton Heston'lı ilk Maymunlar Cehennemi filmi 1968 yılında çekilmiş, sonrasında 1970'li yıllarda Maymunlar Cehennemine Dönüş, Maymunlar Cehenneminden Kaçış, Maymunlar Cehenneminde Savaş, Maymunlar Cehenneminde İsyan derken seri iyice sündürülmüş ve giderek cehennem azabına dönüşmüştü. Orjinal seriyi sinemalarda izlemeye yaşım yetmedi (filmlerin tümü Türkiye'de sinemalarda gösterildi mi, ondan da şüpheliyim) ama 80'li yıllarda  siyah-beyaz TRT ekranında bu filmleri izlediğimi hatırlıyorum. Yıllar sonra 2001'de Tim Burton'ın yönetmenliğinde seri yeniden canlandırılmaya çalışılmış, ama bu teşebbüs hayal kırıklığı ile sonuçlanmıştı. Şimdi hem senaryo günümüze uyarlanıyor, hem de tıpkı Star Wars'da olduğu gibi bir prequel/ön hikaye yapılıyor, yani ilk Maymunlar Cehennemi filmindeki noktaya nasıl gelindiği anlatılıyor. Filmin şüphesiz en başarılı "aktör"ü şempanze Sezar. Bilgisayar animasyonu ve gerçek bir oyuncunun (Yüzüklerin Efendisi'nde de Gollum'u oynayan Andy Serkis) yüz mimikleri birleştirilerek oluşturulan Sezar, görsel efekt teknolojisinin nerelere ulaştığını bize bir kez daha gösteriyor ve hiçbir sahnede yapay durmuyor. Öyle ki, insan rollerinin son derece tek boyutlu olarak canlandırıldığı film boyunca seyircinin duygusal bağ kurabildiği tek karakter belki de Sezar. Rise of the Planet of the Apes genelde iyi ve sürükleyici bir film, ancak sanki bir yirmi dakika kadar erken bitirilmiş hissi uyandırdı bende. Golden Gate köprüsündeki karşılaşmadan sonra, insan birkaç tane daha ihtişamlı sahne bekliyor, ama film "pat" diye bitiyor. "Bu bir avuç şebek tüm dünyayı nasıl ele geçirecekler" sorusunun cevabı ise filmin kapanış jeneriği akarken çok ilginç bir yöntemle ve çarpıcı bir şekilde veriliyor. (7,5) SİNEMADA İZLENDİ   

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder