Çenesi düşük edepsiz kahramanımız geri dönüyor. İki yıl önceki ilk film herkesi hazırlıksız yakalamış, Ryan Reynolds'un kendisi dahil herkesle dalga geçen süper geveze performansıyla, Rhett Reese ve Paul Wernick tarafından yazılan senaryonun sınır tanımaz patavatsızlığıyla, süper kahraman filmlerinin alışılageldik kalıbını alt üst etmişti. Aynı yazarlar bu devam filminde de döktürmeye devam ediyorlar. Hatta Deadpool 2'nin ilk filmden daha komik olduğunu söyleyebilirim. Ama bir şikayetim de var: filmdeki makineli tüfek temposunda üstümüze gönderilen esprilerin ve göndermelerin hızına yetişmeye çalışmaktan yorgun düştüm; iki saniye önceki göndermenin şifresini çözmeye çalışırken bir sonraki espriyi kaçırdım. Bu hınzır senaryoda, seksenler, doksanlar ve günümüz popüler kültürüne dair o kadar çok referans var ki, konuya hakim olduğunu düşünen ben bile herhalde esprilerin yüzde yirmisini filan kaçırmışımdır. Bir de tabii bu her an komiklik yapma telaşı, aksiyon sahnelerinin ciddiyetini ve etkileyiciliğini zedeliyor. Bu "nasıl olsa kimseye bir şey olmayacak, kimse aslında ölmeyecek" kafası aksiyon sahnelerindeki tehlike duygusunu da sanki biraz sulandırıyor. Düşünsenize, başka hangi filmde başroldeki kahramanın vücudunun perdede gözümüzün önünde kanlar içinde ikiye ayrılması salonda kahkahalarla karşılanır?
Ama nihayetinde bütün bunları bilerek gittiğinizde yapmayı hedeflediği şeyleri tam olarak yapan, ilk filmi sevenleri fazlasıyla tatmin edecek başarılı bir devam filmi.
Benim Notum: 7,5 / 10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder