Charlotte Wells'in bu ilk filmi bize tanıdık gelecek mekanlarda geçiyor. Çünkü filmin tamamı Fethiye Ölüdeniz'de çekilmiş. Sophie adlı 30'lu yaşlarındaki bir kadın yirmi yıl önce babasıyla çıktığı Türkiye tatilini hatırlıyor. Titrek amatör video kamera görüntüleri eşliğinde, bir kısmı gerçek, bir kısmı Sophie'nin hayalinde canlandırdığı şekliyle onun çocukluk / ilk gençlik hatıralarına şahitlik ediyoruz.
Aftersun, seyircisine bütün detayları açık ve net bir şekilde vermeyi tercih etmeyen, başka bir deyişle seyircisini kaşıkla beslemeyen bir film. Bu da bence filmle ilgili yaşadığımız deneyimi daha da değerli hale getiriyor. Sophie'nin babası Calum'da kesinlikle bir problem var, ama Charlotte Wells bunu kalın harflerle ifşa etmek yerine, bizi film boyunca kenara köşeye iliştirdiği ipuçlarını değerlendirmeye davet ediyor. Olağanüstü bir özgüvenle, filminin basit bir kısa öykü gibi doğal bir şekilde ilerlemesine izin veriyor. Bu arada, Sophie ile babası arasındaki kırılgan ilişkiye dair ayrıntılar belleğimizde birikiyor, görüntüler beynimizde bir yankı bırakıyor. Film sona erdiğinde ise geriye dönüp, bazı sahneleri zihnimizde yeniden canlandırıyoruz. Aslında tıpkı Sophie'nin yirmi yıl sonra yaptığını biz de filmi izledikten sonra yapıyoruz. Ve tarifi zor bir hüzün duygusu böğrümüze yerleşip kalıyor.
Aftersun, üzerinde düşündükçe insanın içinde büyüyen filmlerden. Birkaç gün önce seyretmiş olsaydım kesinlikle "2022'nin En İyileri" listeme girerdi; hem de epey üst sıralardan. Filmi hemen şu anda
MUBI platformunda izleyebilirsiniz. Kaçırmayın!
Benim Notum: 8,5 / 10
