Çocukluğu Nazilli Saray sinemasında "iki film birden"leri gazoz ve beyaz leblebi eşliğinde izleyerek geçmiş, yerli yabancı demeden "şehre gelen" tüm filmleri tüketmiş benim gibi birinin, Pek Yakında'nın her karesine sinmiş sinema sevgisine kayıtsız kalması düşünülemezdi elbette. Anlaşılan o ki, gençlik yıllarını bir video kaset dükkanında geçiren Quentin Tarantino gibi Cem Yılmaz da Kore sinemasından Haneke'ye, Cüneyt Arkın'dan Avatar'a çok fazla film izlemiş. Pek Yakında "aman kaçırmayın, mutlaka izleyin" denecek bir film değil belki. Senaryoda tutarsızlıklar, kurguda acemilikler kesin mevcut. Ama çok naif, baştan sona güzel bir duygu yoğunluğuna sahip hoş bir film.
FRAGMAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder